Στις 20 Αυγούστου 2016, συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι αποχαιρέτησαν τον Μεταλλειολόγο Μηχανικό Γιάννη Κων. Ιωαννίδη, ο οποίος απεβίωσε στις 19 Αυγούστου 2016.
Απευθύνοντας ύστατο χαιρετισμό, εκ μέρους φίλων και συναδέλφων, ο Μιχάλης Καραλής, είπε:
«Γιάννη,
Έχω το θλιβερό προνόμιο να σου απευθύνω τούτη τη δύσκολη ώρα, τον ύστατο αποχαιρετισμό των φίλων σου, των συναδέλφων σου, των συνεργατών σου, όλων όσων σε γνώρισαν και δούλεψαν μαζί σου, για πολλά, πάρα πολλά, δημιουργικά αλλά και δύσκολα χρόνια.
Ίσως η μοίρα θέλησε Γιάννη κόβοντας άδικα και πρόωρα το νήμα της ζωής σου, να μείνει κυρίαρχη στη μνήμη μας η εικόνα σου, η εικόνα του αδάμαστου αγωνιστή της ζωής, που πάλεψε τον έσχατο αγώνα με καρτερικότητα, αξιοπρέπεια αλλά και με το πείσμα που σε χαρακτήριζε, όταν καταπιανόσουν με τα δύσκολα.
Εμείς που σε γνωρίσαμε, που είχαμε την τύχη και την τιμή να είμαστε φίλοι και συνάδελφοί σου, ξέρουμε ότι τον ίδιο δύσβατο δρόμο διάλεξες και στη ζωή σου, στη σταδιοδρομία σου, υπηρετώντας τις αρχές σου με συνέπεια, πάθος, αγωνιστικότητα, δημιουργικότητα, σπάνια ευφυΐα και ικανότητα, ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση, με ανάλωση του ίδιου σου του εαυτού.
Στάθηκες ανυπότακτος, ανιδιοτελής και ασυμβίβαστος στην αναζήτηση της αλήθειας, στην εξαντλητική αποδεικτική διαδικασία για την προάσπιση του κοινού συμφέροντος, ξεχωριστό παράδειγμα αίσθησης ευθύνης και καθήκοντος.
Τούτη τη κακοθύμητη μέρα, που σε αποχωριζόμαστε Γιάννη, έχουμε τόσα πολλά να πούμε και να αναλογιστούμε για σένα, που δεν χωρούν σ’ αυτή την άχαρη κατάθεση.
Θιασώτης και λάτρης της ζωής, κοσμοπολίτης με συνεχή επαφή και γνώση των δρώμενων στον πολιτισμό και την τέχνη, που ξάφνιαζε, λόγω της τεχνικής σου παιδείας και της επαγγελματικής σου ιδιότητας του Μηχανικού.
Η έντονη και ισχυρή προσωπικότητα, σε συνδυασμό με τη πληθωρικότητά σου, αφήνουν ανεξίτηλα τα χνάρια της πορείας σου, σε όλους τους δρόμους που διήνυσες, σε όλους τους τομείς της δραστηριότητάς σου, επιστημονικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικογενειακό και στο τομέα της φιλίας με όλους εμάς, που μας τη χάρισες απλόχερα.
Το ενδιαφέρον σου για τα κοινά, σε ώθησε να ασχοληθείς με τον Πανελλήνιο Σύλλογό μας, των διπλωματούχων Μεταλλειολόγων Μηχανικών. Έδωσες και εκεί το στίγμα σου για πολλές θητείες που εκλεγόσουν στο Προεδρείο, της συνεχούς και συνεπούς δράσης, για τη προστασία των αληθινών συμφερόντων και της εργασίας των συναδέλφων.
Για την πολυαγαπημένη σου οικογένεια, που σε είχε λατρεμένο, σύζυγο, πατέρα και παππού, που είσαστε τόσο δεμένοι, τι λέξεις παρηγοριάς να βρούμε Γιάννη, δεν υπάρχουν. Οι λέξεις είναι φτωχές και άδειες, ο Θεός μόνο μπορεί και παρακαλούμε, να τους χαρίσει εγκαρτέρηση, δύναμη και παρηγοριά.
Γιάννη, δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια πόσο λείπεις και θα λείψεις από όλους μας και πόσο μεγάλο, δυσαναπλήρωτο κενό αφήνει ο πρόωρος χαμός σου στις ψυχές μας.
Ξέρουμε όμως, ότι πρέπει να συνεχιστεί το παράδειγμά σου, και η παρακαταθήκη που μας άφησες.
Η δική σου συμβολή και παρουσία, «υπερβαίνει το πεζό, φθαρτό είναι», εδώ σήμερα δεν γράφουμε τον επίλογο, αλλά τη συνέχειά σου.
Γιάννη νίκησες, αφού δεν μπορούσες εσύ να νικηθείς.
Και ξέρω τι θα μας έλεγες τώρα, για να μας δώσεις θάρρος και να μας δείξεις το δρόμο.
Τα λόγια ενός ποιητή – αγωνιστή:
«Μη κλαις για μένα,
Αν ξέρεις πως πεθαίνω,
να με βοηθήσεις δεν μπορείς
Μα δες εκείνο το λουλούδι,
για κείνο (που) μαραίνεται σου λέω
Να το ποτίσεις»
Καλό σου ταξίδι, Γιάννη…».