Χρήσεις γης στο κύριο οδικό δίκτυο – Δράσεις για την αντιμετώπιση της γραμμικής παρόδοιας δόμησης
Συγγραφέας: Σπουδαστήριο Πολεοδομικών Ερευνών Τομέας Πολεοδομίας και Χωροταξίας Ε.Μ.Π. Εκδότης: ΤΕΕ ISBN: 960-7018-86-9 Τιμή: 11 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
Δημιουργεί πόλη η γραμμική δόμηση πάνω στο Κύριο Οδικό Δίκτυο; Στο παρελθόν κάτι τέτοιο συνέβαινε, αφού πολλοί οικισμοί τέμνονταν από υπερτοπικούς άξονες, ή αναπτύσσονταν πάνω σ’ αυτούς. Εξάλλου, ο δρόμος ήταν ο κυριότερος δημόσιος και κοινωνικός χώρος.
Όμως, όταν άρχισαν να γενικεύονται τα μηχανοκίνητα τροχοφόρα, ο ρόλος του Κύριου Οδικού Δικτύου διαφοροποιήθηκε από το ρόλο του δημόσιου αστικού χώρου. Οι ταχύτητες των τροχοφόρων, η ρύπανση από αυτά, η δραματική αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων, αλλά και πλήθος λειτουργικών λόγων, καθώς και οι ανάγκες αναβάθμισης του αστικού κοινωνικού χώρου, υποχρεώνουν πλέον σε χάραξη άλλων «διαδρόμων» για τις υπερτοπικές κινήσεις. Οι γνωστοί μας παρακαμπτήριοι έξω οπό τις πόλεις είναι μια από τις εφαρμογές αυτής της αρχής. Προϋπόθεση βέβαια είναι, οι νέοι αυτοί «διάδρομοι» να κρατήσουν το ρόλο τους και να μην εκφυλισθούν σε κορμούς «νέων πόλεων».
Δυστυχώς για την Ελλάδα – και για μέρος του Τρίτου Κόσμου – αφήνεται συχνά να δημιουργηθεί στο Κύριο Οδικό Δίκτυο μια, από ασύνδετη έως και ασφυκτική γραμμική «πόλη», για την ακρίβεια μια μεταλλαγμένη και παρεφθαρμένη απομίμηση πόλης. Τούτη, με τον στραγγαλισμό που προκαλεί στο οδικό δίκτυο, το αποδιοργανώνει. Παράλληλα όμως αποδυναμώνει και καθιστό μη ανταγωνιστική και την παλαιότερη πόλη, τα κέντρα της και την κοινωνική ζωντάνια της, αφού λειτουργίες κέντρου «μετακινούνται» προς τις υπερτοπικές οδούς.
Οι διαπιστώσεις αυτές έχουν ήδη γίνει και σε προηγούμενες έρευνες και δημοσιεύσεις. Όμως η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Για τούτο είναι ανάγκη να εστιάσουμε σε εφαρμόσιμες προτάσεις. Καταρχήν μια σειρά από κατευθυντήριες οδηγίες διευκολύνουν τον απαραίτητο συντονισμό της πολεοδομικής εξέλιξης με τις εξελίξεις στις μεταφορές. Στη συνέχεια διαμορφώνεται ένας «ταμιευτήρας» προτάσεων για τομείς όπως οι χρήσεις γης, ο κτηριακός όγκος, τα γεωμετρικά στοιχεία οδικών και ακάλυπτων χώρων, η πολιτική γης, η αναπτυξιακή φάση στην οποία ευρίσκεται η κάθε υπό μελέτη ζώνη, η διευκόλυνση των μέσων μαζικών μεταφορών και των κινήσεων πεζών και ποδηλάτων κλπ.
Ακολουθεί μια σειρά οπό δράσεις. Μια πρώτη από αυτές αναφέρεται στην ανάγκη, για όλες τις κατηγορίες μελετών (Χωροταξικές, Ρυθμιστικές, Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, Πολεοδομικές Μελέτες Επέκτασης – Αναθεώρησης, Ρυμοτομικά Σχέδια, κ.α.) να υπάρξουν προδιαγραφές που να θέτουν περιορισμούς στη δόμηση στο Κύριο Οδικό Δίκτυο. Μια επόμενη δράση αποτελεί η προώθηση ενός νέου τύπου Ενιαίας Πολεοδομικό-Κυκλοφοριοκής Μελέτης (ΕΠοΚυΜε], που πρέπει το ταχύτερο να εφαρμοστεί πάνω σε βασικούς άξονες, αρχίζοντας από αυτούς με τις μεγάλες πιέσεις. Αλλά και οι διατάξεις με γενική ισχύ, όπως ο ΓΟΚ, ο Κτηριοδομικός Κανονισμός, ο Αντισεισμικός Κανονισμός, κλπ. πρέπει να βελτιωθούν, ώστε να προφυλάσσεται καλύτερα το Κύριο Οδικό Δίκτυο από την παρόδια δόμηση, αλλά και η δόμηση και οι χρήσεις από αυτό.
Σημαντική δράση αποτελούν οι κατευθύνσεις για την κυκλοφοριακή σύνδεση και τις προσβάσεις σε επί μέρους χρήσεις. Υπάρχουν ακόμα ειδικοί κανονισμοί ειδικών κτηρίων και ασφαλώς θα γίνουν κι άλλοι. Και αυτοί θέλουν προσθήκες για βελτίωση της σχέσης κτηρίου και οδού. Τέλος κάποιες πειραματικές εφαρμογές σε συγκεκριμένες πόλεις θα βοηθήσουν στην καλύτερη συγκεκριμενοποίηση των δράσεων.
Ας σημειωθεί, ότι ιδιαίτερα στην Αττική, λόγω της μεγάλης κλίμακας οδικών έργων και λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων και των μεγάλων οικιστικών πιέσεων (που πολλές από αυτές είναι τεχνητές και μη αναγκαίες), αν δεν υπάρξει έγκαιρη και συντονισμένη πολεοδομική και κυκλοφοριακή θεώρηση, οι στρεβλώσεις στην ανάπτυξη και των δύο τομέων θα οδηγήσουν σε δραματικά αδιέξοδα. Αβαν. Ι. Αραβαντινός
Η Εκάλη που Έφυγε… 1920-41
Συγγραφέας: Ιωάννης Ν. Κουμανούδης Εκδότης: Τ.Ε.Ε. ISBN: 960-7018-78-8 Τιμή: Πανόδετο: 45 ευρώ, απλό: 33 ευρώ (πλέον 4,5% ΦΠΑ) Αθήνα 2001
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Η Εκάλη του βιβλίου που κρατάτε αυτή τη στιγμή στα χέρια σας είναι… «Η Εκάλη που έφυγε».
Αναφέρεται στην Εκάλη, αυτή τη «νέα πόλη» που γεννήθηκε, κάτω από ιδιαίτερες για την Ελλάδα συνθήκες, προδιαγραφές και προϋποθέσεις, στην περίοδο του Μεσοπολέμου και «σώπασε» ξαφνικά και βεβιασμένα, πάνω στη «χρυσή» εποχή της, με την έναρξη της Κατοχής. Είναι η Εκάλη των παιδικών χρόνων του συγγραφέα, του συναδέλφου κ. Ιωάννη Ν. Κουμανούδη.
Πρόκειται για τη μελέτη-έρευνα ενός επιστήμονα και ενεργού πολίτη (διετέλεσε Αντιπρόεδρος της Κοινότητας) που αποτυπώνει τον τόπο και την ιστορία του, παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες και στοιχεία για τη γέννηση και την εξελικτική πορεία της «νέας πόλη;», για την αρχιτεκτονική έκφραση της και την πολεοδομική της οργάνωση.
Παράλληλα, η όλη παρουσίαση γίνεται με γλαφυρότητα και ενάργεια, τόσο που, ο αναγνώστης, ενώ διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου, αισθάνεται ότι μπορεί να μυρίσει την πλούσια βλάστηση των κήπων, να ακούσει τον ήχο από τις αυλόθυρες που ανοίγουν και να διαβεί το κατώφλι των οικημάτων, ζώντας τα σε όλη τους τη λεπτομέρεια. Γιατί οι αναμνήσεις του συγγραφέα είναι ακόμη νωπές και γιατί η πραγματικότητα είναι πάντα φιλτραρισμένη μέσα από τη μεγάλη αγάπη του για τον τόπο όπου μεγάλωσε.
Τελικά, με το έργο του αυτό, ο συνάδελφος κ. Ι. Ν. Κουμανούδης καταφέρνει να μας κάνει «να κρατήσουμε κοντά μας»… Την Εκάλη που έφυγε…
Αθήνα, Ιούλιος 2001 – ΟΛΥΜΠΙΑ Χ. ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΥ – Γενική Γραμματέας Δ.Ε. του Τ.Ε.Ε
ΡΕΝΤΙΝΑ ΙΙ , Το Βυζαντινό Κάστρο της Μυγδονικής Ρεντίνας – Η Οχύρωση και η Υδρευση του Οικισμού
Συγγραφέας: Ν.Κ. Μουτσόπουλος Εκδότης: ΤΕΕ ISBN: 960-7018-88-5 Τιμή: 27 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η επισήμανση της θέσεως τον βυζαντινού οικισμού της Ρεντίνας στη δυτική είσοδο των Στενών (της στενόμακρης κοιλάδας) τον Ρήχιου ποταμού ήταν για μας μια μοναδική ευκαιρία και μια πρόκληση για τη διερεύνηση των προ-βλημάτων που συνδέονται με τη βυζαντινή οικιστική στα σκοτεινά χρόνια τον επαρχιακοί) μεσαίωνα, σε ένα σημείο μάλιστα τόσο κρίσιμο, όπως είναι αυτό της Ρεντίνας επάνω στη χάραξη της Εγνατίας οδού.
Κρίσιμη επίσης είναι η περιοχή – και αυτό άλλωστε φαίνεται και από την επιλογή τον οικισμού, κατά τα μέσα τον 10ου αιώνα, από τη βυζαντινή Εκκλησιαστική αρχή για τη μεταφορά της χηρεύουσας επισκοπικής έδρας της Λητής στη νέα θέση – και εξαιτίας της εγκαταστάσεως, στην άμεση περιοχή, βαρβαρικών ομάδων (Ρηγχίνων, Βλαχορηγχίνων).
Η μεταφορά της επισκοπικής έδρας επάνω στην κορυφή τον κάστρου της Ρεντίνας έπαιξε σπουδαίο ρόλο στον εξελληνισμό των γειτονικών πληθυσμών και βοήθησε μακροπρόθεσμα στη δημιουργία ενός νέον πληθυσμιακού αμαλγάματος και στη σταδιακή μετάπλαση τον σε Ρωμαίους παροίκους, υπηκόους τον Βυζαντίου, όπως με ενάργεια αναγνωρίζεται από τη μελέτη των σχετικών αγιορείτικων μοναστηριακών εγγράφων.
Την κινητικότητα που χαρακτηρίζει τμήματα τον βαρβαρικού πληθυσμού και την εμφάνιση ληστρικών ομάδων, που άλλοτε επιτίθενται εναντίον ταξιδιωτών άλλοτε διεκδικούν και καταλαμβάνουν περιοχές για εγκατάσταση, διαδέχεται η μονιμότερη εγκαταβίωση σε συγκεκριμένες περιοχές, η επιλογή των οποίων γινόταν με εσωτερικά κριτήρια. Τελικά διαπιστώνουμε την ειρηνική τους συμβίωση σε πυρήνες οργανωμένων οικισμών, κάστρων ή μετοχιών και γενικά κτημάτων που αποτελούσαν μοναστηριακή ιδιοκτησία – ιδιαίτερα στην περιοχή τον Στρυμόνα – στην καταγραφή της οποίας οφείλουμε τις πολυτιμότερες πληροφορίες μας και τη γνώση μας για τη μεταμόρφωση των “Σκλάβων” εποίκων σε βυζαντινούς πάροικους, οι οποίοι τελικά φορολογούνταν και ήσαν υποχρεωμένοι σε συμμετοχή στις κρατικές αγγαρείες και σε στράτευση, είτε κατοικούσαν στο κατεπανίκιο της Ρεντίνας ή στις γειτονικές αρχοντιές και τα χαρτουλαράτα.
Όταν αρχίσαμε την έρευνα, ο λόφος της Ρεντίνας ήταν πυκνότατα λογγωμένος. Ήταν αδύνατο να περπατήσει κανείς όρθιος. Χρειαζόταν να αναρριχηθεί μέχρι την κορυφή και μετά συρόμενος να διεισδύσει στη χαμηλή άγρια βλάστηση των πουρναριών και των άλλων άγριων θάμνων. Σε μια τέτοια πορεία μπορούσε να διακρίνει ξαφνικά μπροστά του το βαθύ κοίλωμα της μεγάλης κινστέρνας στην κορυφή της ακροπόλεως – όπως το διαπιστώσαμε αργότερα -τον παλαιολόγειο ναό και τον ανατολικό ακρόπυργο. Ούτε τείχη ούτε οποιοδήποτε κτίσμα ήταν ορατό στην επιφάνεια του εδάφους. Χρειάσθηκε μεγάλος κόπος και προσπάθεια από τους εργάτες της ανασκαφής, ο μεγαλύτερος αριθμός των οποίων καταγόταν από τη γειτονική Βαμβάκια, από τη Βόβλη και λίγοι από το Μόδι ή το Σταυρό. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και για την εργατικότητα τους·, αλλά και για την αυταπάρνηση και για την πίστη τους· στο έργο που επιτελούσαν, διακινδυνεύοντας στους γκρεμούς για να κόψουν την άγρια βλάστηση, ώστε να μπορέσουμε να προσανατολιστούμε και να επιλέξουμε τις θέσεις ανασκαφής….
θα ήθελα όλους αυτούς να τους ευχαριστήσω προσωπικά, αλλά δεν το επιτρέπει ο χώρος. Δεν λησμονώ όμως τη θέση που εργάσθηκε ο καθένας ξεχωριστά και τους ευχαριστώ.
Ο υπεύθυνος της ανασκαφής, θεσσαλονίκη, 2 Ιουνίου 1997, καθηγ. Ν. Κ. Μουτσόπουλος
Γεωτεχνική Μελέτη και Κατασκευή Λιμνοδεξαμενών
Συγγραφέας: Ε.Ε.Ε. Εδαφομηχανικής και Θεμελιώσεων Εκδότης: ΤΕΕ ISBN: 960-7018-81-8 Τιμή: 10,27 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
Πρόλογος Οργανωτικής Επιτροπής
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει τα Πρακτικά του Διήμερου με θέμα: «Γεωτεχνική Μελέτη και Κατασκευή Λιμνοδεξαμενών» που έγινε στην Αθήνα στην αίθουσα διαλέξεων του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας στις 20 και 21 Μαρτίου του 1995.
Το Διήμερο πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Επιστημονικής Επιτροπής Εδαφομηχανικής και θεμελιώσεων του ΤΈΕ, η οποία ανέλαβε και την διοργάνωση της σε συνεργασία με την Διεύθυνση Τεχνικών Μελετών και Κατασκευών του Υπουργείου Γεωργίας.
Την έναρξη του Διημέρου έκανε ο Αντιπρόεδρος του ΤΕΕ κ. Γ. Αυγερίκος ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Γενικός Δ/ντής Έγγειων Βελτιώσεων του Υπουργείου Γεωργίας κ. Χ. Ζιώγας. Ο Δ/ντής Τεχνικών Μελετών και Κατασκευών του Υπουργείου Γεωργίας κ. Δ. Μαραγκουδάκης έκανε την εναρκτήρια ομιλία η οποία περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση.
Η εκδήλωση έγινε σε μια κατάλληλη στιγμή όπου υπήρχε έντονη μελετητική και κατασκευαστική δραστηριότητα σε έργα λιμνοδεξαμενών και είχε μεγάλη επιτυχία. Συμμετείχαν άνω των 100 επιστημόνων που ασχολούνται με θέματα λιμνοδεξαμενών, κυρίως πολιτικών μηχανικών-γεωτεχνικών, από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς από όλη την Ελλάδα.
Αναπτύχθηκαν τόσο θεωρητικά θέματα μελέτης όσο και κατασκευαστικά θέματα και παρουσιάσθηκαν περιπτώσεις κατασκευής που αποτελούν πολύτιμη καταγραφή της ελληνικής εμπειρίας.
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει την πλειοψηφία των εργασιών που παρουσιάσθηκαν στο Διήμερο. Ορισμένοι συνάδελφοι δεν υπέβαλαν γραπτώς τις εργασίες τους και έτσι είναι αδύνατη η παρουσίαση τους.
Εκτιμούμε ότι το υλικό που περιέχεται στην έκδοση αυτή αποτελεί χρήσιμο βοήθημα για τους μελετητές και τους κατασκευαστές λιμνοδεξαμενών και απαραίτητη προσθήκη σε κάθε Τεχνική Βιβλιοθήκη Γεωτεχνικού Μηχανικού.
Την εκδοτική επιμέλεια των Πρακτικών του Διημέρου εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής ανέλαβε ο συνάδελφος Γιώργος Ντουνιάς, δρ Πολ. Μηχανικός. Η έκδοση έγινε από το ΤΕΕ με υπεύθυνο έκδοσης την Γ. Καζάζη.
Η Επιστήμη του Νερού. Οι βάσεις της Σύγχρονης Υδραυλικής
Συγγραφέας: Enzo Levi Μετάφραση: Γιάννης Λεονταρίτης Εκδότης:ΤΕΕ ISBN: 960-7018-74-5 Τιμή: 16,14 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
Αυτό είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο, αξιοθαύμαστο και εξαιρετικό. Επιπλέον, δεν είναι ένα βιβλίο εξαντλητικό. Δεν είναι ογκώδες, φανταχτερό, ή επιδεικτικό. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο μορφωτική, επιστημονική, ιστορική και ηθική αξία. Είναι επίσης ένα ανθρωπιστικό βιβλίο. Είναι η ιστορία της Υδραυλικής και ένας τρόπος να ειπωθεί η ιστορία του νου και των επιτευγμάτων του, κρατώντας την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ εννοιών και ανεκδότων. Είναι επίσης μια ιστορία διατυπωμένη με ευφράδεια, αυτήν την ικανότητα επικοινωνίας, που εμφανίζεται εδώ όχι μόνο να είναι συμβατή, όπως είναι, με την επιστήμη και την εφαρμοσμένη μηχανική, αλλά και αποδοτική ως ένα εργαλείο και των δύο. Είναι ιστορία με εκείνη τη γεύση χαράς και έκπληξης, που είναι τόσο σπάνια σε ακαδημαϊκές εργασίες.
Είναι μ’ αυτόν τον τρόπο, ένα ωραίο κομμάτι εργασίας γραμμένο για ευχαρίστηση και ωφέλεια από έναν κάτοχο (εκλεκτό Μεξικανό) της επιστήμης και της εφαρμοσμένης μηχανικής.
Ζωντανά συσχετισμένα είναι περίπου 2.300 χρόνια επιστημονικής σκέψης για τη φυσική συμπεριφορά του νερού, από τον Αρχιμήδη μέχρι σήμερα. Χρωματισμένο με ιστορίες μεγάλων και μικρών επιτευγμάτων, καθώς και ανεπιτυχών προσπαθειών, αυτό το βιβλίο αποτελεί επίσης ένα μάθημα για την προσωρινότητα πολλών θεωριών και την αντοχή άλλων.
Η αφήγηση ακολουθεί ένα καθοδηγητικό νήμα τις αρετές της κρίσης και του πειραματισμού, δύο αξίες της Αναγέννησης, υπό μίαν έννοια. Πράγματι, μόνο κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης αναπτύχθηκαν η κρίση και ο πειραματισμός και έγιναν κατανοητά κοινωνικά ως μέσα γνώσης ανώτερα από το σχολαστικισμό και τη μυστικιστική σκέψη. Όμως, η κρίση και ο πειραματισμός ήταν ανέκαθεν τρόποι συμπεριφοράς και αξίες εγγενείς στα ανθρώπινα όντα. Εξ άλλου, ποια αμφιβολία υπάρχει για την εμμονή του σχολαστικισμού και της μυστικιστικής σκέψης; Είναι επίσης ανθρώπινοι τρόποι συμπεριφοράς, είτε σήμερα είτε την εποχή του Saint-Nenant, όταν “αληθινά συμβαίνει έτσι, ώστε, όπου δεν υπάρχει κρίση, τη θέση να την παίρνει η φωνασκία !” Αλλά αυτό το σημείο δεν είναι τόσο σημαντικό. Εξ άλλου, η κρίση και ο πειραματισμός έχουν δώσει συνοχή στην ιστορία της ανθρωπότητας, ακριβώς όπως τη δίνουν στις ιστορίες αυτού του βιβλίου.
Ως παράδειγμα, υπάρχει η περιπέτεια του Γαλιλαίου, του πρώτου επιστήμονα υπό τη σύγχρονη έννοια, του πρώτου μηχανικού. Παρατηρήστε το νεωτερισμό στη μέθοδο του Γαλιλαίου και πώς τον υποστηρίζει παρά τις αντιρρήσεις από το λιγότερο εκσυγχρονιστή Καρτέσιο. Παρατηρήστε τον εκσυγχρονισμό του γερο-Γαλιλαίου που αντιμετώπιζε τις προκαταλήψεις ενός νεαρού Καρτέσιου.
Και ως άλλο παράδειγμα, η ήττα των θεωρητικών ιδεών (Αριστοτέλης) από τον πειραματισμό (Tornicelli).
Και υπάρχει επίσης το ενδεχόμενο του ανθρώπινου σφάλματος και της οπισθοδρόμησης : η αρχή της μετατροπής της δυναμικής σε κινητική ενέργεια, μια έννοια λιγότερο σαφής στη νεαρή διάνοια (Νεύτων) παρά στον ώριμο πειραματιστή (Tornicelli).
Όμως δε συμβαδίζουν όλα πάντοτε με τις άμεσες εμπειρίες της ζωής και την πρακτικότητα. Υπάρχει η ιστορία μιας υπόδειξης που έγινε από τονTadini, έναν ηλικιωμένο και μοναχικό υδραυλικό, στους κατοίκους μιας πεδιάδας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού : για να αποφευχθούν πλημμύρες στο αποικιακό Μεξικό, να κατασκευασθούν αναχώματα, που είναι αντίθετα στα έργα απομάκρυνσης του νερού, και το νερό να αποθηκευτεί μέσα στην κοιλάδα (μια κρίση βασιζόμενη σε μια λεπτή εκτίμηση ορισμένων μεγεθών, δηλαδή, η παλαιά τέχνη του μηχανικού).
Η Επιστήμη το» Νερού είναι ένα έργο τέχνης για την επιστήμη ευχάριστο και χρήσιμο, από το ποιοτικό εισαγωγικό απόσπασμα του Joyce μέχρι την τελευταία σκέψη για το Λεονάρντο. Ένα βιβλίο, για να αναγνωσθεί από όλους όσους θεωρούν τους εαυτούς τους μορφωμένους και ευαίσθητους.
Εδώ είναι ένα έργο αγάπης για την επιστήμη, για εκείνους που τη δημιουργούν και για εκείνους που τη χρησιμοποιούν. “Διότι αλήθεια, μεγάλη αγάπη απορρέει από τη βαθειά γνώση του πιο αγαπητού αντικειμένου και, αν δεν το γνωρίζετε, λίγο ή καθόλου θα μπορέσετε να το αγαπήσετε”. Daniel Resιndiz Nϊnez
Επιτομή και Στοιχείωσις Θέρμανσης Υπέρυθρης Ακτινοβολίας
Συγγραφέας: Γ.Κ. Κοτζάμπασης Εκδότης: ΤΕΕ ISBN: 960-7018-84-2 Τιμή: 10 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
Πρόλογος Η θέρμανση με τη βοήθεια της Υπέρυθρης Ακτινοβολίας δεν είναι κάτι Τεχνολογικά και Τεχνικά νέο.
Στις ενεργειακά ευνοούμενες χώρες λειτουργεί για ειδικά κτίρια εδώ και χρόνια.
Στην επιδίωξη για επίτευξη του στόχου «εξοικονόμηση ενέργειας και προστασία του περιβάλλοντος από ρύπανση», οι εγκαταστάσεις ΘΥΑ υπερέχουν σαφώς από τις Τυπικές Κεντρικές θερμάνσεις (ΤΚΘ).
Στη χώρα μας οι εγκαταστάσεις ΘΥΑ εμφανίστηκαν δειλά-δειλά τα τελευταία χρόνια με τη σποραδική, κατά τόπους, λειτουργία γραμμών Φυσικού Αερίου. Η πλήρης όμως άγνοια της τεχνολογίας και της τεχνικής των ΘΥΑ στραγγάλισε κάθε, παραπέρα ανάπτυξη αυτής της μορφής θέρμανσης.
Όταν λέμε ΘΥΑ θα εννοούμε, γραμμικές εγκαταστάσεις θέρμανσης χώρων, οι οποίες παρέχουν ωφέλιμη ενέργεια προερχόμενη από τη χρήση της υπέρυθρης ακτινοβολίας, σε ποσοστό τουλάχιστον 50%.
Ειδικότερα ΘΥΑ θα σημαίνει σύστημα ακτινοβολίας χαμηλής έντασης που λειτουργεί, με καύσιμο αέριο, έχει θάλαμο καύσης σε υποπίεση και απαγωγή των καυσαερίων προς το ύπαιθρο. Είναι δηλαδή μία συσκευή αερίου τύπου C σε γραμμική μορφή.
Η παρούσα εργασία είναι Επιτομή ως προς τις αναγκαίες θεωρητικές γνώσεις και πλήρης ως προς τα Στοιχεία που διαμορφώνουν μία ΘΥΑ.
Το σύστημα ΘΥΑ καλύπτει πλήρως το Άρθρο 2, Παρ. 11 και το παράρτημα IV της Οδηγίας 96/61/ΕΚ1996 του συμβουλίου τής ΕΕ που αφορά στις «Βέλτιστες Διαθέσιμες Τεχνικές» για την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης.
Βέλτιστες: Σημαίνει την πιο αποτελεσματική, σ’ ό,τι αφορά την επίτευξη υψηλού γενικού επίπεδου, προστασία του περιβάλλοντος στο σύνολο του.
Διαθέσιμες: Σημαίνει αυτές που αναπτύχθηκαν σε κλίμακα που επιτρέπει την εφαρμογή τους σε οικονομικά και τεχνικά βιώσιμες συνθήκες λαμβανομένων υπόψη του κόστους και των πλεονεκτημάτων, εφόσον εξασφαλίζεται η πρόσβαση σ’αυτές με λογικούς όρους.
Τεχνικές: Σημαίνει ότι περιλαμβάνονται τόσο η τεχνολογία που χρησιμοποιείται όσο και ο τρόπος σχεδιασμού, κατασκευής, συντήρησης και λειτουργίας της εγκατάστασης.
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2001
Εφαρμοσμένη Περιβαλλοντική Υδρογεωλογία Γ’ τόμος
Συγγραφέας: Γ.Α.Καλλέργης Εκδότης : ΤΕΕ ISBN:960-7018-70-2 Τιμή : 3 τόμοι: 3 Χ 14,67 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
ΤΟΜΟΣ Γ
Οι γεωλογικοί σχηματισμοί ως υδροφόροι
Βασικές έννοιες της καρστικής υδρογεωλογίας
Υδροθερμικά φαινόμενα – γεωθερμικά ρευστά
Αποθέματα υπόγειου νερού – Διαχείριση και εκμετάλλευση τους
Τεχνικές προσομοίωσης
Υδρογεωλογική έρευνα επιφάνειας
Υπόγεια υδρογεωλογική έρευνα
Τεχνητός εμπλουτισμός
Βασικές έννοιες ισοτοπικής υδρολογίας και ιχνηθετήσεων
Παραρτήματα
Λεξιλόγιο
Αλφαβητικό ευρετήριο
Μετάδοση Θερμότητας θερμομόνωση
Συγγραφέας: Σ.Ι. Καρέκος Εκδότης : ΤΕΕ ISBN: 960-7018-80-Χ Τιμή: 16,14 ευρώ, πλέον 4,5% ΦΠΑ Αθήνα 2001
Πρόλογος
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο αυξανόμενος ρυθμός κατανάλωσης της ενέργειας έμοιαζε να μην απασχολεί κανέναν. Η πετρελαϊκή κρίση του 1973 όμως προκάλεσε σημαντική αύξηση του κόστους της ενέργειας, ενώ άρχισε να οξύνεται και το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τα καυσαέρια των συμβατικών καυσίμων. Έγινε πλέον φανερό ότι έπρεπε να περιοριστεί η κατανάλωση ενέργειας, κυρίως από τους μεγάλους καταναλωτές που είναι τα οικοδομήματα κάθε είδους. Για τον περιορισμό της ροής θερμότητας μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού περιβάλλοντος των οικοδομημάτων, επιβλήθηκαν στις περισσότερες χώρες δέσμες μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας.
Ένα από τα μέτρα αυτά είναι και η χρησιμοποίηση θερμομονωτικών υλικών, η οποία συνδυαζόμενη με την βιοκλιματικά ορθή αρχιτεκτονική των οικοδομημάτων μπορεί να επιφέρει εξοικονόμηση ενέργειας μέχρι και 50% αυτής που απαιτείται για τη διατήρηση του εσωκλίματος σε τιμές άνεσης. Επιπλέον, η σωστή θερμομόνωση συσκευών και μηχανολογικών εγκαταστάσεων, εκτός από τη μείωση απωλειών θερμότητας, καλύπτει τεχνικές απαιτήσεις για τα τμήματα των εγκαταστάσεων και τα διακινούμενα ρευστά και συμβάλλει στην ασφάλεια των εργαζομένων.
Στόχος του βιβλίου «Μετάδοση θερμότητας – θερμομόνωση» είναι να γίνει για τον μελετητή δομικό μηχανικό (αρχιτέκτονα, πολιτικό, μηχανολόγο) ή αντίστοιχο φοιτητή – σπουδαστή, ένα χρήσιμο βοήθημα σχετικό με την εφαρμογή των θερμομονωτικών υλικών και τους θερμοτεχνικούς υπολογισμούς σε οικοδομήματα και μηχανολογικές εγκαταστάσεις.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ.κ. Νίκο Κουμούτσο, Γιώργο Μπάτη και Αργύρη Λυγερό που αποτέλεσαν την Επιτροπή Αξιολόγησης του παρόντος βιβλίου. Επίσης τους απασχολούμενους στο τμήμα εκδόσεων του Τ.Ε.Ε. που με επικεφαλής τον κ. Μ. Ζαφειρόπουλο, επιμελήθηκαν την έκδοση του, καθώς και τους εργαζόμενους στην εκδοτική εταιρεία «Εργοπράξιον ΑΒΕΕ» που έφεραν εις πέρας ένα πραγματικά δύσκολο έργο. Ιδιαίτερα ευχαριστώ την κ. Μαρία Μιχαλάκη για την άριστη εργασία της στη στοιχειοθεσία του βιβλίου. Τέλος, ευχαριστώ τη σύζυγο μου Μίνα Γκουβάτσου – Καρέκου που μετέφρασε τα Γαλλικά, Αγγλικά και Αμερικανικά τεχνικά κείμενα που χρησιμοποίησα.
Σπύρος Ι. Καρέκος
