Χρόνος, μια έννοια που απαιτεί επαναπροσδιορισμό

Άρθρο του Προέδρου του ΤΕΕ Γιώργου Στασινού για την ανάγκη τήρησης των αποφασισμένων χρονοδιαγραμμάτων και τη σημασία των καθυστερήσεων για την οικονομία και την κοινωνία δημοσίευσε χθες η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Το άρθρο του Γ. Στασινού με τον τίτλο «Χρόνος, μια έννοια που απαιτεί επαναπροσδιορισμό», έχει ως εξής:

Τα τελευταία έξι χρόνια και κάθε λίγους μήνες ακούμε την κάθε κυβέρνηση να λέει ότι χάθηκε πολύτιμο χρονικό διάστημα κατά τους προηγούμενους μήνες και για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα και να πληρώσουμε περισσότερα. Αρχικά η επόμενη κυβέρνηση κατηγορούσε την προηγούμενη για τις καθυστερήσεις και μας έφερνε και ένα νέο μνημόνιο. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται κάτι πιο προχωρημένο, η κυβέρνηση κατηγορεί τον εαυτό της για τις καθυστερήσεις και πάλι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δηλαδή πρόσθετα μέτρα από ένα νέο μνημόνιο που καλούμαστε να πληρώσουμε.

Μήπως θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του χρόνου τελικά;

Μήπως δηλαδή, όταν απαιτείται να πραγματοποιηθεί κάτι μέχρι μια συγκεκριμένη ημερομηνία, θα πρέπει να τηρείται και δεν θα πρέπει να θεωρούμε στη χώρα ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία προσδιορίστηκε για κάποιον ασήμαντο λόγο;

Ας πάρουμε όμως και κάποια πιο καθημερινά παραδείγματα. Προσδιορίζεται σε αρκετούς νόμους ότι κάποια διαδικασία αδειοδότησης περιλαμβάνει κάποια βήματα και μάλιστα κάποιες φορές ότι καθένα από αυτά θα πρέπει να ολοκληρωθεί σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ενδεικτικά βέβαια και όχι περιοριστικά. Τελικά τα χρονικά διαστήματα δεν τηρούνται και η αδειοδότηση πηγαίνει αργά ή ακόμη και εις το διηνεκές.

Αποτελέσματα αυτού είναι:

1. Να μην υπάρχει εμπιστοσύνη σε κανέναν που θέλει να ξεκινήσει μια νέα επένδυση μικρή ή μεγάλη.

2. Ακόμη και αν τα καταφέρει, να του έχει κοστίσει πολύ περισσότερο λόγω των καθυστερήσεων.

3. Τελικά να πληρώνουν όλοι οι πολίτες, γιατί αυτές οι καθυστερήσεις στερούν από τη χώρα δημόσια έσοδα.

Τα παραδείγματα που μπορώ να αναφέρω είναι πολλά, αλλά θα αρκεστώ σε ακόμη ένα και θα το περιγράψω πολύ απλοϊκά.

Για να απορροφήσουμε τα χρήματα από το νέο ΕΣΠΑ, θα πρέπει να βγουν οι προσκλήσεις για τους δικαιούχους, στη συνέχεια τα έργα θα πρέπει να ενταχθούν και στη συνέχεια να δημοπρατηθούν και τελικά να πραγματοποιηθούν όλα αυτά με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Αν αυτό δεν τηρηθεί, τότε θα κινδυνεύσουμε να χάσουμε χρήματα ή να απορροφήσουμε τα χρήματα σε έργα που τελικά δεν χρειαζόμαστε, απλά γιατί μπορούν να εκτελεστούν γρήγορα.

Από τα παραπάνω τρία παραδείγματα προκύπτει ότι η διασταλτική διάσταση που δίνουμε στην έννοια του χρόνου σχεδόν πάντα στη χώρα μάς κοστίζει και μάλιστα πολύ. Εάν θα καταφέρναμε να είμαστε συνεπείς στα χρονοδιαγράμματα που θα πρέπει να τηρηθούν, τότε η κατάσταση στη χώρα θα ήταν καλύτερη και μάλιστα θα είχαμε σοβαρές ελπίδες να αντιμετωπίσουμε την κρίση με λιγότερο επώδυνα μέτρα.
Απαντώντας συγκεκριμένα τι θα μπορούσε να γίνει με βάση τα παραδείγματα που έδωσα, μπορώ να πω κατ’ αρχήν για το πρώτο, ότι αν οι κυβερνήσεις εφάρμοζαν πιο γρήγορα τα μέτρα για τα οποία είχαν έτσι κι αλλιώς δεσμευτεί, θα τελείωναν πιο γρήγορα τις αξιολογήσεις και θα έπαιρναν πιο σύντομα τα χρήματα που προβλέπονταν και τελικά δεν θα χρειάζονταν πρόσθετα μνημόνια. Αν επίσης τελείωναν πιο γρήγορα οι ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες είχαν δεσμευτεί, θα είχαν εισπραχθεί πιο γρήγορα τα χρήματα που προβλέπονταν, θα δημιουργούνταν θέσεις εργασίας και τελικά οι πολίτες θα πλήρωναν λιγότερα.

Όσον αφορά το δεύτερο παράδειγμα, αν υπήρχε η ασφάλεια σε μικρούς ή μεγάλους επενδυτές ότι η διαδικασία αδειοδότησης θα ολοκληρώνονταν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τότε οι επενδυτές θα πολλαπλασιάζονταν, οι επιχειρήσεις θα άνοιγαν συντομότερα, θα δημιουργούνταν θέσεις εργασίας, τα έσοδα για το Δημόσιο θα αυξάνονταν και οι πολίτες θα πλήρωναν λιγότερα. Για το θέμα μάλιστα των αδειοδοτήσεων, πολύ συνοπτικά θα αναφέρω ότι η λύση είναι απλή: ηλεκτρονικές αδειοδοτήσεις με καθορισμένους χρόνους.

Τέλος, για το νέο ΕΣΠΑ το οποίο αποτελεί και το σύνολο σχεδόν του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αν εντός του 2016 έχουν εκδοθεί προσκλήσεις για το 60% του συνόλου της χρηματοδότησης και έχουν ενταχθεί έργα προϋπολογισμού ίσου με το 40%, τότε θα δημιουργηθούν άμεσα θέσεις εργασίας και θα κινηθεί η οικονομία.
Είναι άμεση ανάγκη σε κάθε τομέα που δημιουργεί θέσεις εργασίας, πλούτο και συνεπώς δημόσια έσοδα να προσδιορίζεται ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα που όλοι θα πρέπει να τηρούν. Αν τα καταφέρουμε να πετύχουμε αυτόν τον στόχο κυβέρνηση και μετά πολίτες, τότε κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να ακούμε για πρόσθετα μέτρα.

Αν συνεχίσουμε να θεωρούμε ότι ο χρόνος είναι απεριόριστος για τα πάντα, τότε απλά κάποια στιγμή θα καταστραφούμε ολοκληρωτικά.

Δείτε εδώ το άρθρο στην ιστοσελίδα της Καθημερινής:
http://www.kathimerini.gr/861596/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/apoyh-xronos-mia-ennoia-poy-apaitei-epanaprosdiorismo