Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής διοργανώνει την Τρίτη 4 Απριλίου και ώρα 19:00, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, στη δεύτερη εκδήλωση του 19ου κύκλου διαλέξεων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων με τίτλο “διαλέξεις & διάλογοι”.

Οι Διαλέξεις Ελλήνων Αρχιτεκτόνων αποτελούν ιστορικά εμβληματικό θεσμό του ΕΙΑ καθώς, την τελευταία εικοσαετία, έχουν προσκληθεί και παρουσιάσει το έργο τους σημαντικοί δημιουργοί. Η παρουσίαση των ποικίλων εκφάνσεων του αρχιτεκτονικού έργου, αλλά και η κριτική τους αποτέλεσαν διαχρονικά χαρακτηριστικά αυτής της πρωτοβουλίας. Η παράλληλη παρουσίαση του έργου δύο αρχιτεκτονικών γραφείων και, στη συνέχεια, ο διάλογος μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, θεωρούμε ότι μπορεί να δώσει την αφορμή για δημόσια συζήτηση για την αρχιτεκτονική και τη σχέση της με τους θεσμούς και τις διαδικασίες παραγωγής και κρίσης της, αλλά και τις πολλαπλές εκδοχές της τόσο στον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο χώρο.

Τον γενικό συντονισμό των διαλέξεων εκ μέρους του ΔΣ του ΕΙΑ έχουν οι Αναστάσιος Κωτσιόπουλος, Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, Διονύσης Σοτοβίκης, Αρχιτέκτων και Σοφία Τσιράκη, Αρχιτέκτων, καθηγήτρια ΕΜΠ.

Στη δεύτερη διάλεξη του κύκλου συμμετέχουν οι:

1. Γιώργος Αγγελής (Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)

Τίτλος διάλεξης «Για το συλλογικό στην Αρχιτεκτονική». Η παρουσίαση αφορά επιλεγμένα έργα μιας διαδρομής είκοσι ετών. Θα αναφερθεί στην μεθοδολογία της σύνθεσης και στη διερεύνηση της συλλογικής αξίας της αρχιτεκτονικής, εστιάζοντας σε συνθετικές χειρονομίες και επιλογές που βασίζονται στη σημασία του αρχιτεκτονικού τύπου, του φέροντος οργανισμού και του εδάφους.

2. Βασίλης Γκιπαπέππας AG Architects (Επίκουρος Καθηγητής Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)

Τίτλος διάλεξης «Από το ιδεόγραμμα στη χωρική εγγραφή». Επιχειρείται μια επιλεκτική παρουσίαση έργων και μελετών εστιάζοντας στη διαδικασία σχηματοποίησης της ιδέας που φέρουν. Ο ρόλος του ιδεογράμματος ως ένας πυκνωτής της συνθετικής πρόθεσης, ως νοητικό ενδιάμεσο, μεταθέτει την υλιστική αντιμετώπιση του θέματος στο επίπεδο της ιδεατής θεώρησής του. Γενεαλογικές καταβολές της ιδέας σχετικές με το ερώτημα του τόπου και του τύπου, αλλά και του ευρύτερου context, αποτελούν κυρίαρχες έννοιες και συνθετικές αφετηρίες. Ζητήματα όπως, η διάκριση των ορίων και ορισμού των χώρων, η αμφίδρομη σχέση του μέρους προς το όλον, το κενό ως οργανωτικό σχήμα, η διασύνδεση περιοχών και η διαχείριση των μεταβάσεων, αλλά και η δομική συγκρότηση, αποτελούν σταθερές στον τρόπο επεξεργασίας κάθε θέματος, προσδιορίζοντας και τους λόγους νοηματοδότησης.